Wydany w 1985 roku drugi album Dead Can Dance, ‘Spleen And Ideal’, pokazał bardziej eksperymentalną stronę zespołu, gdzie gitary ustąpiły brzmieniom wiolonczeli, puzonu czy kotłów.

Powszechnie ceniony, pokazał bogactwo wynikające ze zjednoczenia głosu i muzyki, tekstów i struktur, a także dążenia do dźwiękowego ideału. Tytuł płyty został zaczerpnięty od ‘Spleen et Idéal’, zbioru wierszy osiemnastowiecznego francuskiego poety Charles'a Baudelaire. Wydanie winylowe z 2016 roku jest repressem oryginalnego wydania.