https://soundcloud.com/in-crudo/zofia-sulikowska-zebranka

Zofia Sulikowska – śpiew 1-23
Agnieszka Szokaluk-Gorczyca – śpiew 4
Agata Harz – śpiew 6
zespół z Wojsławic – śpiew 22

Nagrań dokonał w latach 1998-2014 Remigiusz Mazur-Hanaj w Wojsławicach za wyjątkiem:
nr 3 – nagrała Zofia Sulikowska w Wojsławicach, 4 (nagrał Witold Zalewski, 2014 Kazimierz Dolny, w czasie koncertu festiwalowego „Scena Mistrzów”) oraz 22 (1998 Warszawa, kościół Nawiedzenia NMP na Przyrynku)

Wybór utworów i redakcja – Remek Mazur-Hanaj
Projekt graficzny – Joanna Jarco
Fotografie – Norbert Roztocki
Mastering nagrań – Tadeusz Sudnik
Wydawca – In Crudo / Towarzystwo dla Natury i Człowieka
Zrealizowano z udziałem pomocy finansowej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Z wprowadzenia dr Agaty Kusto: "Artystka operuje osadzonym i wyrównanym barwowo głosem, o nienagannej intonacji. Opowiada kolejne historie w sposób naturalny i potoczysty. Śpiewy nie są bowiem okruchami pamięci czy próbą rekonstruowania repertuaru, jak to się w obecnej dobie zdarza. To unikatowy zbiór niezwykle cennych przekazów ludowych podanych w indywidualnym stylu wykonawczym Zofii Sulikowskiej. To ciągle żywa tradycja!"


Zofia Sulikowska z domu Filipek, urodziła się w 1933 w Sokołowie, gmina Żabianka, pod Baranowiczami. Ojciec Józef Filipek, syn Michała i Anny z Posimów urodził się na przełomie 1901 i 1902 roku w Parafiance, chociaż jego ojciec pochodził spod Ryk, z drugiej strony Wieprza. Józef walczył w legionach i w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał nadział ziemi na tzw. kresach, dokąd przenieśli się wraz z żoną Aleksandrą z domu Gruda (urodzonej w 1895 r. w Parafiance) przenieśli się po ślubie, który miał miejsce w 1927 roku w Żyrzynie.
Obydwoje rodzice byli muzykalni, od nich córka uczyła się śpiewać. Ojciec dodatkowo grywał na zrobionej przez siebie „dudce” z pęcherzem, był świetnym tancerzem. Może dlatego Zofia – jak opowiadała – swojego przyszłego męża wybrała w tańcu, kiedy „tak tupnął na zabawie, aż podłoga trzasnęła”. Dochowali się pięciorga dzieci. Mąż pani Zofii – Eliasz Sulikowski – już nie żyje i to na jej barkach spoczywa od wielu lat całe gospodarstwo w Wojsławicach.
Zofia już w latach 1950. jako piętnastolatka śpiewała i tańczyła z zespołem powstałym przy miejscowej Lidze Kobiet. Zespół sporo występował, także poza regionem. W 1959 roku, kiedy przestał istnieć, na jego miejsce kobiety i dziewczęta zorganizowały zespół śpiewaczy. Przechodził on różne przeobrażenia i śpiewał różny repertuar, w 1994 zdobył I nagrodę na festiwalu w Kazimierzu. Wcześniej Zofia zaczęła karierę solistki, a śpiewanie, także w związku z przedwczesną śmiercią męża, stało si.......
więcej