https://youtu.be/4OmyZ1y4-6o

Józef Skrzek – voc, synth, keyb, hca
Apostolis Antymos – g, buzuki
Jerzy Piotrowski – dr, perc
First release: Supraphon 1977-1978

The album is perfect. A symbol of balance between the electronic fascinations of Józef Skrzek and the organic basis in the form of Apostolis Antymos’s guitar and Jerzy Piotrowski’s drums. Still a current portrait of young artists.

This is a testimony of the time when the band worked at the highest possible speed – right after recording the albums „Ze słowem biegnę do ciebie ” and „Geira”. (with Halina Frąckowiak) the musicians appeared at the Prague Supraphon studio. They recorded an album and immediately set off on a further tour to search, destroy and keep building for more and more fans. The result of this session from April 1977 were two extended suites, in which indifferent glass eyes break into pieces (with a bang), colliding with the trio’s hectic madness. Daring guitar and synthesizer solos, surprising dynamic contrasts and inspirations ranging from fusion to orient make up one of the most interesting albums in the entire discography of SBB.

„SBB”, which for years has been called „Calling for the clink of glass” by fans, is released in a refreshed, remastered form, supplemented by two additional recordings from a single, which was also recorded during the same session. The booklet features photos from the recording session, a note about the creation of the album and lyrics of the songs.

Album idealny. Symbol równowagi pomiędzy elektronicznymi fascynacjami Józefa Skrzeka a organiczną podstawą w postaci gitary Apostolisa Antymosa i perkusji Jerzego Piotrowskiego. Wciąż aktualny portret artystów z czasów młodości.

To świadectwo czasu, gdy grupa pracowała na najwyższych z możliwych obrotów – zaraz po nagraniu płyt „Ze słowem biegnę do ciebie” i „Geira” (z Haliną Frąckowiak) muzycy pojawili się w praskim studiu Supraphonu. Nagrali płytę i od razu ruszyli w dalszą trasę koncertową, by szukać, burzyć i budować dla kolejnych (coraz większych) rzesz fanów. Efektem tej sesji z kwietnia 1977 roku były dwie rozbudowane suity, w których szklane, obojętne oczy rozbijają się (z brzękiem) w drobny mak, zderzając z rozpędzonymi szaleństwami tria. Brawurowe solówki gitary i syntezatora, zaskakujące kontrasty dynamiczne oraz inspiracje rozciągnięte od fusion po orient składają się na jeden z najciekawszych albumów w całej dyskografii SBB.

„SBB”, zwane od lat przez fanów „Wołaniem o brzęk szkła”, ukazuje się w odświeżonej, zremasterowanej formie, uzupełnione o dwa nagrania dodatkowe z singla zarejestrowanego podczas tej samej sesji. W książeczce zdjęcia z sesji nagraniowej, szkic na temat powstawania płyty oraz teksty utworów.