Tego zespołu chyba nie trzeba przedstawiać nikomu, kto choć trochę interesuje się współczesną muzyką elektroniczną, czy, jak mawiają niektórzy "nowymi brzmieniami". To Rococo Rot postrzegane bywa przede wszystkim jako główny przedstawiciel niemieckiego post-rocka, choć zespół ze zrozumiałych względów od tej nalepki się odżegnuje. Nowa płyta, nagrana dla kolońskiej firmy Staubgold (tam min. Mapstation, Lume Lume, Groenland Orchester, Reuber...) jest, jak sam tytuł mówi, zainspirowana pewnym bydynkiem w Kolonii o tej właśnie nazwie. Ponieważ budynek składa się z 12 równych części, płyta zawiera również 12 utworów, z których każdy trwa równo 3 minuty. Oczywiście utwory te, choć mają pewien wspólny mianownik, znacznie różnią się od siebie, a ograniczenie czasowe wcale nie powstrzymuje grupy od budowania pełnych pomysłów przestrzeni. Czynią to z dużą swobodą i nie wpadają przy tym w pułapkę jakiegokolwiek akustycznego kubizmu. Związki z architekturą można odczytywać lub je całkowicie odrzucić, nie jest to chyba istotne. "Kölner Brett" stylistycznie wypada między "Veiculo" i "Amateur View" i zapewne tych, którzy w muzyce trójki Niemców cenią finezyjne struktury, delikatnie tworzone loopy, jak i tych, których w TRR urzekła ich niezwykła łatwość tworzenia uroczych melodii i tego charakterystycznego "plumkania", To Rococo rot zafascynuje ponownie. Znajdziemy tu także elementy delikatnego cyber-dubu, kojarzonego z szyldem Chain Reaction. TRR nie popadają tu w bezgraniczną fascynację komputerami, w bombastyczne brzmienia, czy też w coraz bardziej pompatyczne burze dźwięków, w które uciekają inni wielcy tzw. post-rocka i nowej elektroniki (patrz Tortoise "Standards"). Tak się dziwnie złożyło, że poprzedni album "Music Is A Hungry Ghost", nagrany wraz ze zakomitym DJ-em I-Soundem oraz z gościnnym udziałem Alexandra Balanescu, przeszedł w Polsce bez echa (oczywiście za sprawą pewnej wielkiej wytwórni, w której wyłącznej dystrybucji jest obecnie niestety świetny label City Slang)........
more