muzycy:
Dave Rempis-alto, tenor and baritone saxophone
Fred Lonberg-Holm-cello, guitar & electronics
Paal Nilssen-Love-drums & percussion

In their third release in as many years, this time a live show from Montreal's Casa Del Popolo, this fire-breathing trio turns in another steamroller performance. A perfect follow up to Ballister (self-released, 2011) and Mechanisms (Clean Feed, 2012), the third release by the transtatlantic trio documents a group at the height of their creative powers during an eight-concert North American tour. This time, Lonberg-Holm adds his newfound ax - tenor guitar - to the mix, widening the sonic pallette that the group capitalizes on to great effect. Meanwhile, Rempis snarls and chortles his way through the proceedings as Nilssen-Love catapults himself straight from one end of the set to the other, providing the relentless drive for which he's so well known. A must have recording for any fan of the intertwined Oslo-Chicago scenes.

"Dave Rempis, Fred Lonberg-Holm oraz Paal Nilssen-Love powołali Ballister przed kilku laty. Mają - jako trio - w dorobku dwa albumy: wydany własnym sumptem "Ballister" oraz ubiegłoroczny "Machanisms", który ukazał się nakładem utytułowanego Clean Feedu. Sami opisują swój zespół jako "free-wheeling trio", nie precyzując jednak, co miałoby to oznaczać. Może to być więc zwrócenie szczególnej uwagi na sam akt kreacji, osadzony owszem w jazzowej tradycji, ale równocześnie uwolniony od czysto stylistycznych ograniczeń.
Samo brzmienie zespołu jest potężne - motorem tego zespołu jest, a jakże, norweski perkusista, który pewnie zapędził by w kozi róg większość rockowych perkusistów, nadaje muzyce groove i moc, nasyca ją głęboką energią; Dave Rempis gra nieco inaczej niż w czasach Vandermark 5 - mniej u niego odwołań wprost do bebopu i hardbopu (chociaż w potoczystej zmienności jego frazy wciąż pobrzmiewa miłość do muzyki Charlie Parkera), więcej za to zgrzytów i harkotów rodem raczej z free improv-u. Jego gra jest jednak najbliższa jazzowej tradycji i wprowadza coś na kształt melodii. Lonberg-Holm ma nieco inne zadania - nie daje się o tu poznać od lirycznej strony, raczej odpowiada za drapieżną, chrapliwą stronę muzyki odwołując się do noise'u i sięgając po elektroniczne preparacje. Rzadko jednak buduje z nich dźwiękową ścianę - najczęściej jego frazy są pełne zawieszeń, porwane i zmienne. Poszczególne utwory nie mają z góry ustalonej formy - mamy tu doczynienia z zupełnie nieskrępowaną improwizacją. Możemy mieć zatem serię krótkich, zwartych form lub też set wypełni się jednym, długim pełnym solowych i duetów popisów, otwartych na najróżniejsze stylistyczne wpływy.
Nie przeszkadza to jednak cieszyć się muzyką zespołu - znakomite porozumienie wewnątrz tria nie jest jednak przypadkiem. Wszyscy ci muzycy spotykali się razem w rozmaitych, często tworzonych ad hoc konstelacjach, ale i pracowali systematycznie razem współtworząc Territory Band Kena Vandermarka. I t.......
more