https://www.youtube.com/watch?v=0EEGZdSNY20

https://www.youtube.com/watch?v=5BsDTk3kdIM

https://www.youtube.com/watch?v=kFx40no5qXI

It all started with a book, as these things often do. An English anthology of metaphysical poetry from the 17th century, to be exact. Which may not sound like the sexiest option on the shelves, but hear us out. The gentleman plowing through those weathered pages happened to be Michał Jacaszek, the Polish composer who's spun dramatic shades of darkness and light into gold for more than a decade now. An absolute master of melancholy, from the trickle-down electronics of Treny and artful gloom of Glimmer to the vapor-trailed verses of their looming spiritual cousin KWIATY. "The poems were simple, pure and beautiful," Jacaszek says of the book's poignant Robert Herrick passages. "They spoke about death, pain, longing and loneliness, but somehow these pieces were bringing hope, solace, and peace." They also sounded a hell of a lot like songs when read out loud. Structurally at least. Herrick's rhyme schemes and rhythms still needed the right musical accompani- ment, and Jacaszek had just the ticket: a backlog of previously unreleased recordings—warm-blooded samples, lonesome synth lines, pared-down guitar parts—begging for proper arrangements and dynamic mixdowns.

Nowa płyta Jacaszka, wydana w USA przez Ghostly International, w Polsce przez Requiem Records, z jednym dodatkowym utworem.

Oniryczne piosenki, pełne melancholii i unikalnego głosu z dużym udziałem gitar i elektroniki.

Szkice
Przez kilka lat pracy nad albumami, soundtrackami do filmu i teatru pozostało mi sporo ciekawej muzyki, niewykorzystanych szkiców z potencjałem do rozwinięcia. Zacząłem dopracowywać ten materiał, równolegle powstawały też zupełnie nowe rzeczy. Pomału klarowała się spójna całość – kilkanaście instrumentalnych utworów z dużym udziałem gitar i elektroniki.

Liryka
jakiś czas temu zobaczyłem w księgarni tytuł „Antologia angielskiej poezji metafizcznej XVII wieku”, w tłumaczeniu Barańczaka. Dotknęła mnie głęboko piękna i prosta poezja o przemijaniu, tęsknocie, raju, miłości. Wiersze Roberta Herricka, delikatne hymny o umierającej naturze miały szczególny urok, a ich prosta zwrotkowa rytmika nasunęła pomysł żeby wykorzystać je w mojej muzyce.

Głos
Hanię Malarowską poznałem przy pracy nad muzyką do filmu Elizy Kubarskiej „Baltoro passage”.
Reżyserka poprosiła o skomponowanie piosenki oraz zasugerowała tekst i wykonawcę. Hania - wokalistka i liderka zespołu Hanimal - zaaranżowała i nagrała partię wokalną. Melancholijna barwa jej głosu i łatwość z jaką układała słowa w melodie zafascynowały mnie. Wkrótce Hania zaadaptowała i zaśpiewała wiersze Herricka. Efekt przerósł moje oczekiwania.

Album
„Kwiaty” są więc wynikiem połączenia trzech elementów, które zaistniały, w podobnym czasie. Instrumentalne podkłady, słowa i głos udało się scalić w piosenkowe formy i zamienić w spójną całość. jestem bardzo zadowolony z brzmienia "Kwiatów", szczególne z powodu unikalnego wokalu i jakości warstwy tekstowej.
Album ukazał się w amerykańskiej oficynie Ghostly International, polską edycję wydaje Requiem Records........
more