Octavian Nemescu (ur. 1940) jest ostatnim żyjącym przedstawicielem „złotej serii” (George Enescu, Stefan Niculescu, Aurel Stroe, Tiberiu Olah, Myriam Marbe i Anatol Vieru) oraz czołowym twórcą drugiej (i ostatniej) rumuńskiej awangardy. W opozycji do „darmsztadzkiej” orientacji twórców pierwszej awangardy, formacja ta postawiła sobie za cel odkrycie wspólnej „przedustawnej” pra-tradycji wszelkiej muzyki. Poszukiwania te dały początek rumuńskim gałęziom muzyki spektralnej oraz muzyki archetypalnej.
Każdy z etapów twórczości Nemescu naznaczony był piętnem silnej indywidualności kompozytora oraz umiejętnością oryginalnego formułowania fundamentalnych pytań i problemów – zarówno w ramach muzyki konceptualnej, rytualnej, ambientalnej, jak też metamuzyki. W ostatnich 20 latach na pierwszy plan wysunęła się jednak u Nemscu symfonika; dziś uznać można rumuńskiego kompozytora za czołowego jej przedstawiciela w skali światowej. Wiele uwagi poświęca Nemescu także, konsekwentnie rozbudowywanemu, cyklowi utworów poświęconych poszczególnym godzinom (porom dnia i nocy). Właśnie dwie należące do niego kompozycje znalazły się w niniejszym albumie – dedykowane są one godzinom 14. oraz 15.
Nota kompozytora:
Utwór EUI lub ErUImII (na godzinę 14.) ewokuje obraz słonecznego ogrodu, pozbawionego cieni i namiętności. Muzyka zdominowana jest początkowo przez opadającą kwartę czystą, a następnie przez wznoszącą się SKALĘ, której stopnie prowadzą ku światłu. Na strukturę harmoniczną utworu składają się akordy majorowe, minorowe, zmniejszone oraz zwiększone, czyli harmoniczne archetypy muzyki europejskiej. To przestrzeń monady, nie-ewolucji, bez-czasu. Kraina bez dualizmów, kontrastów, konfliktów, cierpień i smutków, a więc także kraina Ciszy i niezmąconego Spokoju, Niewinności i Ekstatycznego Tańca. Ale jest druga po południu, zatem pojawia się również SKALA opadająca, skala „opadająca” z ....... więcej