„Kołysanki Na Wieczny Sen” to rytuał pożegnania. To wspomnienie ludzi, którzy byli częścią miejsca. Uczczenie żydowskiej historii wtopionej w ulice miast i świątyń. To utulenie w muzyce pamięci o wielu pokoleniach polskich Żydów.
„Kołysanki Na Wieczny Sen” to modlitwa za zmarłych. Kołysanie dusz. Tym bowiem są kołysanki – cichą modlitwą, nadzieją i prośbą o spokojny sen.
„Kołysanki Na Wieczny Sen” to także obraz/obrazy/obrazowanie czasów, kiedy toczyło się zwykłe życie. To słuchanie i zapatrzenie. Z ocalałych archiwalnych fotografii powstaje projekcja, dedykowana każdemu miastu, miasteczku, wsi osobno. To rozpoznawanie miejsc i poznawanie ludzi, którzy żyli tu, gdzie projekt jest grany. To przywołanie ich imion i twarzy.
W transowej projekcji, prezentowanej podczas całego koncertu, spotykamy ich wielokrotnie, jak na ulicy. Patrzymy na nich pierwszy raz.
„Kołysanki Na Wieczny Sen” dedykowane są tym, którzy odeszli i tym, którzy przyszli. Tym, którzy mają niejasne przeczucie swoich żydowskich korzeni, a za poczucie przynależności musi im wystarczyć tęsknota za niepoznanymi przodkami. Tym, którzy noszą swoje żydostwo głęboko w sercu. Tym, którzy czują, że jest to dla nich w jakiś sposób ważne.
Projekt miał swoją koncertową premierę w 2010 roku podczas Tzadik Festival.
Twórcy:
Lena Piękniewska – głos bęben, kompozycja, tekst
Krzysztof Dys – fortepian, aranżacja
Maciej Kocin Kociński – saksofon, klarnet, kalimba, kompozycja, aranżacja
Krzysztof Szmańda – perkusja
Andrzej Święs – kontrabas
Arek Romański (studio Huncwot) – projekcja
Leszek Kwiatkowski – tłumaczenie na hebrajski
Paulina Celnik – tłumaczenie na hebrajski
gościnnie:
Maciej Filipczuk – skrzypce, głos
Antonina Kocińska – głos