Dziewczyno jagódko * Odgadnij zagadkę
Co rośnie bez korzenia * Co płonie bez płomienia
Co się wije wokół drzewa * I co suszy wokół serca
Co gra a głos ma * Co płacze a łez brak
Kamień rośnie bez korzenia * Słońce płonie bez płomienia
Chmiel się wije wokół drzewa * Miłość suszy wokół serca
Skrzypka gra i głos ma * Sokół płacze - a łez brak...
Istota stepowego śpiewu jest urzekająca w swej prostocie. Pieśń wyprowadza solowy zaśpiew, do którego po chwili dołącza kolejny glos, bądź cały chór. Każdy głos ma swój trop, którym podąża... Nie jest ściśle określony - musi jednak współtworzyć harmonię z innymi głosami. Od zdolności improwizatorskich i inwencji śpiewającego zależy pochód głosu i stopień nasycenia go ornamentyką. Naturalna akustyka stepu współtworzy kompozycję określając długości fraz czy siłę głosu. To magiczny wymiar folkloru, w którym życie człowieka nierozerwalnie wpisane jest we Wszechświat, a Wszechświat w życie człowieka. Pieśni obrzędowe to nieustający rytuał odbywany według kosmicznego kalendarza. Im starsza pieśń, tym dziwniejsze harmonie, tym więcej ornamentyki. HILKA odnajduje, a następnie odtwarza prawdziwe perły stepowego śpiewu. Praca nad jedną pieśnią może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. By została publicznie wykonana, musi stać się częścią ich (HILKi) krwioobiegu, ich duszy. HILKę tworzą młodzi ludzie "chorzy na folklor". Cały swój twórczy wysiłek wkładają w pracę, by ich wykonanie mogło dorównać zapisanemu w etnologicznej ekspedycji oryginałowi.
Materiał nagrano w naturalnej akustyce. Przy drobnej korekcie i odrobinie wyobraźni może ona - wedle HILKi - przypominać pogłos osiągany nad wijącą się wśród stepu rzeką.