https://youtu.be/CSLNi1LU-H0

Stockhausen composed Stimmung in 1968 at home with two small children in the adjacent room—decided to “communicate” with his surroundings in an unusual way. The composition was written for six vocalists and required a special vocal technique (overtone singing) as well as total unification. The author prepared a precise “instruction manual.” Each artist could choose from eight (women) or nine (men) rhythmic vocal models and from cards of magical names of deities from different cultures (to juggle them freely). All this to create a sequence of fluid 51 formulas (sections), each lead by a different vocalist serving as a guide—the coryphaeus. The composer joked that he “wrote a 75-minute piece based on one B-flat ninth chord.” In practice, this B sound (which is continuously renewed) shimmers, thanks to aliquots, with changing tone, contrasts, intensity. It pulls into a trance and overwhelms. “Stimmung is certainly meditative music. Time is suspended”—Stockhausen commented. “One listens to the interior of the sound, to the interior of the harmonic spectrum, to the interior of the vowel, to the interior.” Despite the piece’s specific vocal technique, acoustic aura and peculiar philosophy, “entering” Stimmung is not an arduous process. What is important is the declaration of co-participation of joint experiencing, sensing, cleansing. Of listening to oneself and to one’s surroundings. Of inner and outer harmony. Complete freedom.

Stockhausen - komponujący w domu, z dwojgiem malutkich dzieci za ścianą - postanowił „skomunikować” się z otoczeniem w nietypowy sposób. Utwór napisany dla sześciorga śpiewaków wymagał od nich specjalnej techniki wokalnej (alikwotowej) oraz całkowitego zjednoczenia. Autor zostawił dokładną „instrukcję obsługi”. Każdy artysta ma do dyspozycji: osiem (panie) lub dziewięć (panowie) rytmicznych modeli wokalnych oraz karty magicznych imion bóstw pochodzących z różnych kultur (do swobodnego żonglowania). Wszystko po to, by stworzyć ciąg płynnych 51 formuł, czyli przeprowadzeń, w których za każdym razem inny śpiewak pełni rolę przewodnika - koryfeusza. „Napisałem 75-minutowy utwór oparty na jednym nonowym akordzie B-dur” – miał żartować kompozytor. W istocie ów dźwięk B (za każdym razem odnajdywany na nowo) mieni się - za sprawą alikwotów - zmienną barwą, kontrastami, natężeniem. Wciąga w trans, obezwładnia. „Stimmung jest na pewno muzyką medytacyjną. Czas jest zniesiony” – komentował Stockhausen. - „Wsłuchujemy się we wnętrze dźwięku, we wnętrze widma harmonicznego, we wnętrze samogłoski, we wnętrze”. Pomimo specyficznej techniki wokalnej, aury akustycznej i swoistej filozofii - „wejście” w Stimmung nie jest procesem karkołomnym. Ważna jest deklaracja współuczestniczenia - wspólnego przeżywania, odczuwania, oczyszczenia. Wsłuchiwanie się w siebie i w otoczenie. Harmonia wewnętrzna i zewnętrza. Pełna wolność.