This is a new image of the band and also a very energetic alternative rock.
After the huge amount of emotions on previous record, "Music Without a Master", only a very few things have been passed to the new material. The previous record was addressed to very narrow public - this one could be listened to by anyone. It doesn't mean that this music is directed to deaf and not too demanding audience - the band sets its music on a very high level. There is plenty of astonishing music, which results in many so called hits. There are more different "shades" and "colours" but on the other hand more clarity and space. The emotions are rather subdued or maybe just more mature. In previous record, the ethnic motive was rather hidden and camouflaged. On this material it became a base material for two unusual adaptations of folk songs, however folklore is not the only inspiration for this material. Energy, charisma and creativity are still there, and this results in a versatile trance material.
"Ne-widomist" is a mature consequence of the first album and more mature image of the band.

Po gejzerze emocji "Muzyki bez gospodarza" ostał się jeno motoryczny rytm i kilka śladowych cytatów. W przeciwieństwie do wąskoelitarnego adresata pierwszego materiału - nowy adresowany jest do szerszej publiczności. Bynajmniej nie znaczy to, że do tępej i głuchej. Przeciwnie. Poprzeczkę zespół zawiesza wysoko. Dużo więcej tu muzyki w ogóle; i to nie byle jakiej, a wręcz niekiedy porywającej (niezwykła zdolność do klecenia tzw. hitów). Więcej odcieni, ale też większa klarowność i przestrzenność kompozycji. Emocje stonowane, jakby bardziej "do wewnątrz" a może po prostu dojrzalsze?
Kamuflowany w "Muzyce..." wątek etniczny znajduje ujście w dwóch niezwykłych adaptacjach pieśni ludowych - ale to nie jedyne źródła inspiracji. Żywioł tworzenia, energia i charyzma pozostają niezmienne. Wszechstronny subtelnie transowy materiał uzupełnia wkładka z przekładami i oryginałami tekstów. "Nie-wiadomość" to dojrzała konsekwencja pierwszego albumu i dojrzalsze oblicze samej FOA HOKi.
W wersji kompaktowej - dwuutworowy bonus koncertowy; w tym niezwykła, Cave'owska interpretacja XVIII wiecznej pieśni czumackiej.

Recenzja z Brumu 9/98:
Ukraińskie trio Foa Hoka pamiętacie może sprzed dwóch lat, z trasy z Kinskym. Nagrana wtedy w Eksperymentalnym Studio Polskiego Radia płyta brzmi bez porównania lepiej niż koncerty. Wreszcie ukazała się jej kompaktowa wersja. Minimalistyczna, nastrojowa nowa fala z elementami postindustrialu, psychodelii i ukraińskiego folkloru. Rzecz osadzona w klimacie lat 80., ale oryginalnie mierząca się z ich kanonem. We mnie budzi skojarzenia z manierą niezapomnianego Tuxedomoon.
Rafał Księżyk.