Mateusz Kołakowski – fortepian
Alan Wykpisz – kontrabas
Bartłomiej Korelus – perkusja

Mateusz Kołakowski – piano
Alan Wykpisz – double bass
Bartłomiej Korelus – drums

Arnold Schönberg's Sechs kleine Klavierstücke, Op. 19 is one of the milestones of music history. It is one of the most significant pieces documenting the turn away from the neoromantic aesthetic towards modernism, which in music was signified by traditional harmony being replaced by atonality, and romantic emotions by intellectualism. This path brought Schönberg to dodecaphony, and the composition itself became a model of miniature construction for his ingenious student, Anton Webern. Each of the cycle's six pieces is a condensed work with a distinct, individual character. The parts are defined by designations of tempo, as opposed to titles. The trio of Kołakowski:Wykpisz:Korelus subjects Schönberg's piece to a deconstruction, in an effort to transplant the essence of an atonal composition into the world of jazz. In effect, what we're hearing is entirely new music, and the challenge for connoiseurs is to follow what remains in it from Schönberg's original cycle. To be sure, this is not the form – condensed in the original, it's not the sphere of emotions – the group plays with a jazz expressiveness. The concept of atonality is also nothing new for modern jazz... and yet, the presence of the spirit is tangible throughout the album Schönberg.
(Ryszard Wojciul)

Sechs kleine Klavierstücke, Op. 19 Arnolda Schönberga to jeden kamieni milowych w historii muzyki. Jest on jednym z najważniejszych utworów dokumentujących odwrót od estetyki neoromantycznej w kierunku nowoczesności, którą w muzyce wyznaczała atonalność zamiast tradycyjnej harmonii i intelektualizm – zamiast romantycznych emocji. Droga ta doprowadziła Schönberga do dodekafonii, a sam utwór stał się wzorem miniaturowej konstrukcji dla jego genialnego ucznia Antona Weberna. Każdy z sześciu utworów cyklu to skondensowane dzieło o wyraźnym indywidualnym charakterze. Części nie są określone tytułami, lecz mają oznaczenia tempa. Trio – Kołakowski:Wykpisz:Korelus – poddaje utwór Schönberga dekonstrukcji, starając się przenieść istotę utworu atonalnego w świat jazzu. W efekcie słuchamy zupełnie nowej muzyki, a wyzwaniem dla znawców jest śledzenie co pozostało w niej z oryginalnego cyklu Schönberga. Z pewnością nie jest to forma – w oryginale skondensowana, nie jest to sfera emocji – zespół gra z jazzową ekspresją. Sama idea atonalności także nie jest dla współczesnego jazzu niczym nowym… a jednak nad płytą Schönberg unosi się duch jej patrona.

(Ryszard Wojciul)