Pieśni nomadów to już dwudziesty pierwszy album artysty dla ECM. Micus posługuje się tym razem dziewięcioma różnymi instrumentami, wśród których na szczególne wyróżnienie zasługują dwa, dotąd przez niego nie używane: pierwszy to marokańska lutnia genbri, pokryta skórą z wielbłąda, na której grają ludzie z plemienia Gnawa w Maroku; drugi to ndingo instrument z grupy lamelofonów podobny do kalimby, używany przez plemię San w Bostwanie. Swoim albumem Micus, który uważa się za nomada muzycznego, odnosi się zarówno do sytuacji ludzi z plemienia Gnawa jak i San jak też do swojego sposobu życia i pracy.