Adam Bałdych* - skrzypce
Andrzej Bauer - wiolonczela
Cezary Duchnowski - fortepian, komputer
Cezary Konrad - instrumenty perkusyjne
*z uprzejmości ACT Music+Vision.

Z Trans-Fuzją jak z For Tune: ważniejsza jest wypadkowa składników niż słowo, które tworzą. Medyczna transfuzja, choć wprowadza obce ciało do organizmu, ma go przywrócić do stanu pierwotnego. Bauerowe Trans-Fuzje mają iść ku formie i jakości nowej. Andrzej jest wybornym solistą i mógłby na tym ułożyć życie. Ale ciekawość pcha go do ludzi i ich światów, do dźwięków i ich kontekstów. Do maleńkiego studia Szpilmana ciągnie zatem kolejka osób bardzo do siebie niepodobnych: muzycy od baroku i folkloru, klasyki i rozrywki, zawodowcy i naturszczycy, witruozi i kolekcjonerzy. Tym razem, wraz z nieodstępnym Cezarym Duchnowskim i jego elektronicznym basso continuo – wziął dwóch pełnokrwistych jazzmenów, chętnie zapuszczających się na pogranicza.

Mamy zatem prawdziwy kwartet. Ciepły, bogaty dźwięk i wyrafinowana fraza Adama Bałdycha. Perkusja Cezarego Konrada, w której nawet najcichszy pojedynczy dźwięk jest elektrownią. Barwna polifonia drugiego Cezarego plus dowcipne gry klawiszowe. Wreszcie powaga, zaduma i liryzm samego gospodarza (który nawet zgrzyta lirycznie). Słuchając, warto zwrócić uwagę na mikrotransfuzje – między osobami, tekstami i stylami. Aluzje, niekiedy na granicy parodii, albo podskórne asocjacje. Jest dużo swobody, ale nie ma rozwichrzonego „free” idącego donikąd; widać przejrzystą logikę – czy to w utworach indywidualnych, czy zbiorówkach. Przypominają się słynne frazy Varèse’a i Hoene-Wrońskiego o „inteligencji zawartej w dźwiękach”.

Powie ktoś: nie ma tu buntu, cierpienia, destrukcji. A musi być? Transfuzja to co innego niż amputacja.
(Rafał Augustyn)