Trzy nowe kompozycje Alessandro Bosettiego odznaczają się unikalnym stylem i techniką. Gdzieś pomiędzy kompozycją, piosenką, literackim esejem, poezją i świeckimi mantrami. Zajmują miejsce między gatunkami nie wiążąc się szczególnie z żadnym z nich. Bliższe odniesienia i wpływy takie jak Robert Ashley, Rene Lussier, Peter Ablinger, Ornette Coleman (czy nawet asymetryczne rytmy Steve'a Colemana czy Henry'ego Threadgilla) są wciąż zbyt odległe by mogły
się przydać do opisania tej muzyki.

Bosetti przekłada intonacje języka mówionego na złożone niby orkiestralne partytury w których znaczenie, dźwięk i hałas stapiają się ze sobą. Do stworzenia tej muzyki użyto różnych wariacji technik znanych ze świata komputerów (shadowing, convolution). Czasem używano tu urządzeń elektronicznych, czasem analogowych (niemalże samoróbek). Bosetti odnosi się do obrazów Arcimbolda z XVI wieku jako do źródła inspiracji dla swojej pracy nazywając je „przykładami ręcznych technik shadowing i convolution”. Wlewa słowa w nuty, nuty w szum a następnie szum w znaczenia. Powtarza, medytuje, halucynuje.

W nagraniach tych możemy usłyszeć Bosettiego grającego na kilku instrumentach, takich jak klawesyn, fortepian czy gitara i oczywiście na saksofonie sopranowym.
Rdzeniem „Gloriously Repeating” jest sinusoidalny, powracający tekst oraz melodia – generowane z krótkiego fragmentu wiersza W.G. Sebalda „After Nature”. Eksplorują one następstwa powtórzeń i czynią powtórzenia jego głównym składnikiem otulonym w rozwiniętą formę tekstowo-dźwiękową.

„Life Expectations” jest skonstruowany wokół złożonych, emocjonalnych, rytmicznych i melodycznych kontrapunktów zwykłej rozmowy. Głównym tworzywem tej kompozycji jest zmysłowa interakcja pomiędzy głosami.
Trzeci i ostatni utwór „Dead Man”.......
więcej