Wszystkie albumy z tej reedycji Dead Can Dance zostały zremasterowane w 2008 roku przez MFSL (Mobile Fidelity Sound Laboratory), jeden z najbardziej liczących się labeli w USA.

Po dwuletniej przerwie, przerwanej tylko dwoma premierowymi nagraniami na firmową składankę 4AD „Lonely Is An Eyesore" (1986), trzeci album Dead Can Dance praktycznie wprowadza grupę Lisy Gerrard i Brendana Pery'ego w okres twórczej dojrzałości.
Kultowy sukces „Spleen And Ideal" zapewne zniwelował wszelkie obiekcje ze strony kierownictwa 4AD, dotyczące finansowania projektów DCD. Na tej płycie z 1987 roku pojawiają się sekcje smyczków i instrumentów dętych, a podział albumu na dwie równorzędne części - zagospodarowane przez Gerrard i Perry'ego - podkreśla pewną odmienność obu artystów (i wtedy jeszcze życiowych partnerów) w podejściu do muzyki. Perry konsekwentnie pozostaje wierny tradycji zachodu, ze szczególnym podkreśleniem mistyki i tajemniczości muzyki średniowiecznej oraz dworskiej elegancji muzyki renesansowej, podczas gdy Gerrard z jednej strony ukazuje fascynację raczej muzyką romantyczną w jej monumentalnym, wagnerowskim wydaniu („Dawn Of The Iconoclast"), a z drugiej - coraz śmielej (jak choćby w „Cantara") nasyca sygnowane przez siebie utwory etnicznymi dźwiękami, brzmieniami i klimatami.




Alison Harling - Violin
Emlyn Singleton - Violin
Piero Gasparini - Viola
Tony Gamage - Cello
Gus Ferguson - Cello
Mark Gerrard - Trumpet
Richard Avison - Trombone
John Singleton - Trombone
Andrew Claxton - Bass Trombone and Tuba
Ruth Watson - Oboe
Peter Ulrich - Timpani and Military Snare
All other Instruments and Voices Performed by Brendan Perry and Lisa Gerrard

Written by Brendan Perry and Lisa Gerrard
Produced by Dead Can Dance and John A.Rivers
Sleeve Photograph by Bernard Oudin
Sleeve Design by Brendan Perry
Engineered by John A.Rivers and Francisco Cabeza
Recorded/Mixed: Woodbine Street Recording Studios April/May 1987