PIOTR DAMASIEWICZ – trąbka
GERARD LEBIK – saksofon tenorowy, klarnetkontra altowy
MACIEJ GARBOWSKI – kontrabas
WOJCIECH ROMANOWSKI – perkusja

Miejscem, gdzie powstała idea muzyczna oraz została skomponowana znaczna część materiału, był mały neobarokowy kościół chrześcijan baptystów w śródmieściu Wrocławia. Unikatowa atmosfera i akustyka stały się inspiracją do stworzenia nowej jakości, wpływając na zamysł brzmieniowy i kompozycyjny całości.

„Słuchaj, graliśmy wtedy w ten sposób, że musieliśmy to grać, ale nie wiedzieliśmy, co to jest. Dopiero teraz, kilka lat później, rozumiemy te utwory” – mówi Damasiewicz.

To się nazywa podróż w czasie – do przyszłości! Byli medium, muzyka była dużo dalej niż ich stan świadomości. To oczywiście niesamowite, ale zdaje się, że jest to jeden z warunków prawdziwego, artystycznego performance.

Jest też rys filozoficzny. Mnemotaksja to umiejętność człowieka poruszania się w skomplikowanym świecie, ważenie, która droga będzie optymalna przy założonej hierarchii priorytetów.
I jeszcze jedno: Damasiewicz „wydał” tę płytę w ilości kilku sztuk, powstała nawet jej okładka*, nigdy dotąd jednak nie doczekała się profesjonalnej edycji. Otaksujcie to dobrze: tej płyty trzeba słuchać wielokrotnie, gdyż działa jak skuteczny detoks.
(Witold Zińczuk)