Ksawery Wójciński czyni z muzyki język wyznań najbardziej osobistych. Eksperyment ten ma swoją cenę. Jego uczestnicy muszą zdobyć się na wysiłek rozumienia wykonawcy zwracającego się do nich nie wprost. Wyznanie Wójcińskiego tym różni się od pseudo-artystycznego ekshibicjonizmu, że okryte jest płaszczem metafor. Aby dotrzeć do istoty przekazu, trzeba im nadać znaczenie. W ten sposób słuchacze zostają wciągnięci w intrygę. Interpretując rzeczy niedopowiedziane, stają się niejako przewodnikami Ksawerego Wójcińskiego. Płyta The Soul jest więc zaproszeniem do dialogu. Powinni o tym pamiętać ci, którzy biorą ją do ręki. Zaproszenie to bowiem kierowane jest do tych, którym muzyka potrzebna jest, by otwierać się na siebie i na innych.
(Przemysław Rotengruber)