Franciszek Raczkowski – fortepian
Paweł Wszołek - kontrabas
Piotr Budniak - perkusja

Odkąd odnalazłem informację, że Franciszka Raczkowskiego inspirują Michel Wintsch i Keith Jarrett, łatwiej mi zrozumieć, skąd taka szczegółowość w jego muzyce. Ta wiedza nie zmienia mojego rozumienia jego twórczości, a tym bardziej nie wpływa na odbiór tej płyty, lecz stanowi znakomity punkt wyjścia do szukania odpowiedzi na ważniejsze pytanie, co stanowi o wyjątkowości Franciszka Raczkowskiego. Rzeczywiście, podczas słuchania jego debiutanckiego albumu pojawiają się skojarzenia z Jarrettem, lecz nie można jednoznacznie stwierdzić, że muzyka naszego młodego kompozytora przesiąknięta jest ideą tego wielkiego artysty. Tak samo wyraźnie bowiem można w niej odczuć niezwykle ciekawe poszukiwania, idące w kierunku współczesnej, europejskiej muzyki improwizowanej. Paradoksalnie, podążając jedynie za pięknymi melodiami, bez potrzeby wsłuchiwania się w szczegóły tego improwizowania, odkrywamy, że prawdziwa siła i oryginalność poszczególnych kompozycji tkwi właśnie w tej melodyce.
(Piotr Bielawski)

Płytę zrealizowano prze współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Jazzowy Debiut Fonograficzny.