Na najnowszym krążku Robin Storey ponownie zaprasza nas do muzycznej wędrówki bliżej w egzotyczny świat orientu, mieniącego się wieloma delikatnie utkanymi miniaturami, opartymi na strzępkach melodii, słyszanych jakby w fazie głębokiego snu, gdy docierające do nas z oddali dźwięki i obrazy, delikatnie wypełniają przestrzeń, sprawiając wrażenie jej integralnej części. Z dziewięciu utworów wypełnionych plemienną rytmiką, wokalizami i szeroką paletą barw, wyłania się niezwykle spójny, lekko pulsujący, ambient w duchu najlepszych albumów Rapoon. "Skulls On The Plains of Turkey" to także swoista muzyczna opowieść, zainspirowana, jedną z tych chwil, kiedy otaczająca przestrzeń i pozornie zwykłe zadarzenia skłaniają nas do głębszej refleksji, a którą muzyk wspomina mniej więcej tak: Siedząc przy stoliku przed barem nad brzegiem morza w Chanii, obserwując rozbijające się fale i ciesząc się pięknem tego miejsca, obserwowałem kulę białego światła przemieszczającą się zza wschodniego cypla i znikającą za zachodnim. Poruszała się z prędkością niemożliwą dla łodzi ani samolotu.

Rozejrzałem się, żeby zobaczyć, czy ktoś jeszcze zauważył... ale wszyscy tylko wpatrywali się w szklane ekrany swoich telefonów.
W filmie Terminator 2 młody John Connor pyta terminatora „nie zrobimy tego, prawda? Ludzie, mam na myśli".
To wszystko można odczytać gdzieś z drobnych fraz i kompozycyjnych struktur, na których oparto ten medytatywny, nieco refleksyjny koncept.