Cykl Ludus tonalis powstał podczas pobytu Paula Hindemitha w Yale (USA), kiedy kompozytor miał już za sobą okres twórczości awangardowej, skłaniając się ku estetyce neobarokowej. Dzieło bezpośrednio nawiązuje do Das Wohltemperierte Klavier Jana Sebastiana Bacha, a tradycja barokowej polifonii łączy się tu z XX-wieczną stylistyką i indywidualnym językiem muzycznym kompozytora. Tym, co upodabnia do siebie oba cykle, jest ścisłe traktowanie formy fugi, różni je natomiast swobodny sposób kształtowania preludiów/interludiów, które przybierają różnorodne formy – u Hindemitha to obok preludium, toccaty i fantazji również siciliana, foxtrot, marsz lub walc.
Utwór zalicza się do wyjątkowych dzieł w literaturze fortepianowej, intryguje i inspiruje wykonawców od momentu powstania. Zainspirował również Agnieszkę Panasiuk, absolwentkę Royal Academy of Music z Londynie, finalistkę konkursu Delius Prize. W jej interpretacji słychać wyraźnie bachowskie inspiracje, a płytę dopełnia bonus – Sarabanda z Suity francuskiej, jako punkt odniesienia.