Rejestracja setu z okresu, kiedy Bill miał mnóstwo progresywnych pomysłów, kiedy jeszcze nie poszło mu w country, kiedy chciało mu się rzeźbić kwadratowym dłutem. Sekcja to zroślak o dwóch głowach. Oślepiony Bill wita publiczność słowami: Nie widzę was, ale mogę poczuć. Zupełnie jak my, kiedy wpadamy w sonorystyczną sieć. Unikat.\r\n