Powiem szczerze - kiedy po raz pierwszy odsłuchałem materiał mający znaleźć się na tej płycie, pomysłałem "co za miętki uładzony syf". Zero wrzasków, zero agresji, z liceum dawno wyrosłem, nie dla mnie...
No ale jak to - w kapeli grają tacy muzycy i co? Tak nic? Więc posłuchałem drugi raz, trzeci... nagle dziesiąty i już mi z głowy wyjść nie chciało.
Ten zespół to miał być żart. Popełniony przez Kamila (gitarzystę Knife In The LEg, The Fight, All Day Hell i cholera wie jeszcze jakich składów), Wolfiego (The Fight, Vitamin X, Tangled Lines) oraz Siwą (Masskotki, Pogotowie Seksualne). I, jak mówią, nagle okazało się, że przyjemność sprawia im granie takiej lekkiej muzyki.
Z nowszych odniesień warto wspomnieć o Masshysteri, Sista Sekunden.
Melodyjne, mocno melancholijne, punkowo surowe kawałki - takie jest ABPB. Ja już tam teraz słyszę poza punkową klasyką echa Minutemen, Fugazi, czy Pixies. I może dlatego nie nudzi się tak szybko.