Daniel Ash - g, voc
David Jay - b, voc
Kevin Haskins - dr
Peter Murphy - voc
Debiutancka płyta Bauhausu - na CD oprócz utworów z oryginalnego LP (2 - 10) znalazło się drugie tyle dodatkowych nagrań (z singli i epek)
X. (Muzyka Mroku):
"(...) Jest dość nierówna i oprócz genialnych utworów zawiera także kilka mniej udanych. Jednak te pierwsze pozostawiają tak silne wrażenie, że pozostałe nie psują zbyt mocno wizerunku całej płyty.
(...) Sama muzyka nie jest tutaj specjalnie skomplikowana. Jedna lub dwie gitary plus perkusja i bas, czasem dochodzi pianino lub różne dodatkowe dźwięki. O sile całej płyty stanowi niesamowita ekspresja wykonania. Ostre, zgrzytliwe i rzężące gitary stanowią tło dla histerycznego śpiewu - najczęściej Petera Murphy'ego. Często posługuje się on krzykiem (czasem to zbyt słabe słowo), jakby ktoś znajdujący się na granicy szaleństwa. Zresztą niektóre utwory brzmią właśnie w taki sposób, jak gdyby nagrywano je w domu wariatów. (...)"
Koras alternativepop "(...) Dzisiaj to już jest klasyczna pozycja i dla wielu jest to ulubiona płyta Bauhausu. Chociaż proste i surowe brzmienie utworów najbardziej zbliża ten longplay do muzyki punk. Z drugiej jednak strony takie utwory jak "Nerves" czy "Stygmata Martyr" nie mają wiele wspólnego z muzyką punk. (...)"
Tomasz Beksiński ("Magazyn Muzyczny" 10/86):
"(...) Muzyka rzeczywiście sprawiała wrażenie zimnej i ponurej - jednostajnie grająca sekcja rytmiczna, prawie beznamiętny śpiew i wspierająca go równie metalicznie brzmiąca gitara... W tekstach piosenek panował mrok, a chłodny głos wokalisty najczęściej opowiadał o śmierci, chaosie, zagładzie, panicznym strachu i piekle. tytuły piosenek mówiły same za siebie - Stigmata Martyr, Dark Entries, In Fear Of Fear, St. Vitus Dance... (...)"