Polish Radio Experimental Studio is the first official series of CD releases dedicated to the music produced in the legendary Studio. Established in 1957 by Józef Patkowski, it was among the first institutions of that kind in the world with only Paris, Cologne and Milano preceding the Warsaw one. Despite that, unlike their foreign colleagues who quickly became the most important figures of the XX century music, Polish composers working in the Studio are known only to a limited number of insiders. Yet, as Reinhold Friedl, leader of zeitkratzer points out, "the pieces give the impression of an artistic approach which has never been as strict or ideologically restricted as German electronic music or French concrete music. It seems to me that none of the musicians connected with this studio have had the tendency to limit him/herself to "electroacoustic music", rather they all have a natural and holistic approach to composing" [see: BR ES03]. This is why the releases give us opportunity to revisit our historical ideas of XX century music with a fresh and inspiring insight.
Eugeniusz Rudnik says: "any time a pianist enters a room with a piano, there is no way for him to restrain from opening a piano lid and playing something". Here is his approach to miniatures.
Unlike "miniatures" or "etudes", this kind of "playing something" is rarely mentioned in the books on the history of music. It gets away from most of the categories of serious artistic practice dealing with sound. Is it composition? Improvisation? Rehearsal? Exercise? Joke? Possibly: irresistible urge to use an instrument, "playing" - as one of the greatest theorist of the category, Derek Bailey, would call it. Perhaps he was hopelessly wrong about one thing: "the largest amount of playing per cubic unit" is to be found not in free improvisation but in random and accidental situations like the one mentioned by Rudnik - when "playing....... more
Wydawnictwo zawiera 8-stronicow± ksi±¿eczkê z opisem po polsku i angielsku.
Seria Polish Radio Experimental Studio jest pierwszym oficjalnym wydawnictwem cyfrowym po¶wiêconym nagraniom zrealizowanym w legendarnym warszawskim Studiu. Za³o¿one w 1957 roku przez Józefa Patkowskiego, razem z o¶rodkami w Pary¿u, Kolonii i Mediolanie, by³o pierwsz± tego typu placówk± na ¶wiecie. O ile twórcy zwi±zani ze Studiami w zachodniej Europie szybko uznani zostali za jednych z najwa¿niejszych w historii muzyki XX wieku, ich polscy koledzy do dzi¶ s± niemal nieznani poza w±skim krêgiem specjalistów. Tymczasem, jak zauwa¿a Reinhold Friedl - lider zespo³u Zeitkratzer, „artystyczny zamys³ ich utworów wydaje siê swobodniejszy i nie tak ograniczony ideologi±, jak mia³o to miejsce w przypadku niemieckiej muzyki elektronicznej czy francuskiej muzyki konkretnej. Nie wydaje mi siê, ¿eby którykolwiek muzyk zwi±zany z polskim Studiem by³ ograniczony formu³± »muzyki elektroakustycznej«; ich podej¶cie do komponowania mo¿na raczej okre¶liæ jako naturalne i holistyczne” [patrz: BR ES03]. Miêdzy innymi dlatego muzyka ze Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia mo¿e dzi¶ staæ siê ¼ród³em wyj±tkowo ¶wie¿ego oraz inspiruj±cego spojrzenia na historiê muzyki XX wieku.
Eugeniusz Rudnik mówi mniej wiêcej tak: „kiedy pianista wchodzi do pokoju, w którym znajduje siê fortepian, nie ma takiej si³y, która powstrzyma³aby go przed podniesieniem klapy i zagraniem czego¶”. Oto podej¶cie w³a¶ciwe jego miniaturom.
W odró¿nieniu od „etiud” czy „miniatur” w³a¶nie, o tego rodzaju „graniu czego¶” nie przeczytamy w niemal ¿adnej ksi±¿ce na temat historii muzyki. Umyka ono wiêkszo¶ci kategorii, które towarzysz± powa¿nej twórczo¶ci artystycznej dotycz±cej d¼wiêku. Kompozycja? Improwizacja? Próba? Wprawka? ¯art? Ewentualnie: nieodparta si³a u¿ywania instrumentu, „grania” - jak powiedzia³by najwiêkszy teorety....... more