Wojciech Konikiewicz – synths

Three synthesizers. Reverb. And one summer night. Wojciech Konikiewicz began the history of Polish ambient in the middle of 1990.

The musician, working mainly on the progressive jazz and avant stages in the 1980s, surprised with something that completely contradicted his previous achievements. After albums full of rhythmic intensity and cascades of sounds came the time for a slowly flowing magma. Five tracks, which – recorded live, directly on a digital DAT tape – revealed structures and colors that have never been seen present at Polish electronic scene before.

“Muzyka nowej przestrzeni” (Music of New Space) was created at a time when the Polish listener became more and more familiar with electronic music. However, sequencer-based projects were preferred, pulsating with arpeggiators and drum machines. Inspired by the achievements of the Berlin school, even rock ideas were reimagined on electronic instruments. Nobody tried to step sideways, taste something different. Wojciech Konikiewicz was here first. He appeared on the Polish electronic scene with “Muzyka nowej przestrzeni” so early that … he could not interest anyone in publishing this material. It took almost three years from its recording to find a record label eager to publish it – and only on cassette tapes. Plans to release a CD had to wait … 26 years.

However, the music did not suffer – the noble sounds of classic synthesizers and today they sound both fresh and convincing. It’s still music of a (really) new space.

Trzy syntezatory. Pogłos. I jedna, letnia noc. Wojciech Konikiewicz latem 1990 roku rozpoczął historię polskiego ambientu. Teraz „Muzyka nowej przestrzeni” ukazuje się pierwszy raz na płytach CD.

Muzyk, w latach 80. prężnie działający na scenie progresywnego jazzu i awangardy, zaskoczył czymś, co całkowicie zaprzeczało jego dotychczasowym dokonaniom. Po płytach pełnych rytmicznej intensywności i kaskad dźwięków przyszedł czas na wolno płynącą magmę. Pięć utworów, które – zarejestrowane na żywo, wprost na cyfrową taśmę DAT – odsłaniały struktury i barwy, jakich dotąd w polskiej twórczości elektronicznej nie było.

„Muzyka nowej przestrzeni” powstała w czasach, gdy polski słuchacz coraz mocniej sprzyjał el-muzyce. Preferowano jednak twórczość sekwencyjną, pulsującą arpeggiatorami i automatami perkusyjnymi. Inspirowano się dokonaniami szkoły berlińskiej, odtwarzano rockowe schematy na elektronicznym instrumentarium. Nikt nie próbował zrobić kroku w bok, posmakować czegoś odmiennego. Wojciech Konikiewicz był tutaj pierwszy. Na polskiej scenie elektronicznej pojawił się z „Muzyką nowej przestrzeni” tak wcześnie, że… nikogo nie mógł zainteresować wydaniem tego materiału. Trzeba było niemal trzech lat od jego rejestracji, by znalazła się oficyna chętna do jego publikacji – i to tylko na kasetach magnetofonowych. Plany wydania płyty CD musiały poczekać aż 26 lat.

Muzyka na tym jednak nie ucierpiała – szlachetne brzmienia klasycznych syntezatorów i dzisiaj brzmią świeżo i przekonująco. To wciąż muzyka naprawdę nowej przestrzeni.