Karolina Ossowska – violin
Mikołaj Pałosz – cello
Ralf Meinz – sound, recording

In his 'Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia' published in 1754 Giuseppe Tartini laid out a mathematical proof of third tone's pitch as either sum or difference of the other two articulated pitches. The idea behind the performance of Karolina Ossowska (violin), Mikołaj Pałosz (cello) and Ralf Meinz (recording) was to search for the combination tones in Tartini's own music.

Apart from being a prolific Italian composer, Giuseppe Tartini was also a violin teacher and a theorist. Out of close analysis of intonation, he became interested in a long known phenomena of mysterious third tones which sometimes appear when only two sounds are articulated. He called them „il terzo suono” and was the first one to develop a written down theory of what we now know as combination tones. In his "Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia” published in 1754 he laid out a mathematical proof of third tone's pitch as either sum or difference of the other two articulated pitches. The idea behind the performance of Karolina Ossowska (violin), Mikołaj Pałosz (cello) and Ralf Meinz (recording) was to search for the combination tones in Tartini's own music. In order to make it audible, we decided to follow the path of a never-mention-his-name-because-you-will-be-in-debts composer, also interested in combination tones, who famously stretched durations of each note in a serial music piece which resulted in one of the milestones of minimal music.

Populista 10-12

Three completely different albums intersecting in a territory of interpretation, overinterpretation and misinterpretation of music – beloved themes of Populista. Lucier and Ferrari albums may seem heterodoxical if not simply wrong, especially if compared with previous phonographic releases. Yet literally speaking,.......
more

Karolina Ossowska – skrzypce
Mikołaj Pałosz – wiolonczela
Ralf Meinz – dźwięk, nagranie

W „Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia” z roku 1754 Giuseppe Tartini wyłożył matematyczny dowód, zgodnie z którym wysokość trzeciego dźwięk jest sumą bądź różnicą wysokości dźwięków artykułowanych. Ideą, która przyświecała sesji nagraniowej Karoliny Ossowskiej (skrzypce), Mikołaja Pałosza (wiolonczela) i Ralfa Meinza (nagranie) było odnalezienie tonów kombinowanych w muzyce włoskiego kompozytora.

Giuseppe Tartini był nie tylko wybitnym kompozytorem, ale także nauczycielem skrzypiec a także teoretykiem. Dogłębna analiza intonacji doprowadziła go do zainteresowania znanym od wieków zjawiskiem słyszenia trzech dźwięków w sytuacji stwierdzonej emisji wyłącznie dwóch z nich. Tartini nazwał je „il terzo suono” i był pierwszym, który rozwinął i zapisał teorię tonów kombinowanych, jak dziś je nazywamy. W swym "Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia” z roku 1754 wyłożył matematyczny dowód, zgodnie z którym wysokość trzeciego dźwięk jest sumą bądź różnicą wysokości dźwięków artykułowanych. Ideą, która przyświecała sesji nagraniowej Karoliny Ossowskiej (skrzypce), Mikołaja Pałosza (wiolonczela) i Ralfa Meinza (nagranie) było odnalezienie tonów kombinowanych w muzyce włoskiego kompozytora. W tym celu podążyliśmy ścieżką zaproponowaną przez kompozytora nigdy-nie-wypowiadaj-jego-nazwiska-bo-będziesz-w-długach, który rozciągnął niegdyś w czasie muzykę serialistyczną tworząc jeden z fundamentów minimalizmu.

Populista 10-12
Trzy całkowicie odmienne albumu znajdujące się jednak na wspólnym terytorium interpretacji i nadinterpretacji muzyki, które nosi nazwę Populista. Albumy z muzyką Luciera i Ferrariego mogą się wydać heterodoksyjne jeśli nie po prostu fałszywe, zwłaszcza jeśli za punkt odniesienia wziąć dotychczasowe nagrania tych kompozycji. Jedn.......
more