muzycy:
Klaus Wiese: Tibetan Singing Bowls, natural voice, wind, cymbels, cither, tamburas, (no synthesizer)
Po udziale w arcydziele takim jak "Hosianna Mantra" Popol Vuh, na początku lat 80. Klaus Wiese stworzył serię przełomowych dzieł z zakresu ambient-drone i muzyki uzdrawiającej. Pierwsza z nich, Baraka, została wydana na taśmie przez oficynę Acquamarina w 1981 roku i zawierała już wszystkie aspekty jego przyszłych badań nad mistycyzmem dźwięku. Wiese dzieli tę drogę z innymi niemieckimi odkrywcami, takimi jak Hamel, Fricke, Micus czy Deuter, jednak swoją uwagę skupia na tym, co najistotniejsze w dźwiękach, na ich czystości akustycznej, którą jest zawsze nieskończona spirala, wir częstotliwości i kosmiczna kąpiel. Wystarczy kilka środków (cytra, tampoura, cymbały, misy śpiewające), aby osiągnąć absolut poprzez wibrację. Podobnie jak archaiczny nastrój wielkiej uniwersalnej harmonii, dźwięk sugeruje całkowity stan nieziemskiej medytacji, otaczającą chmurę spokoju w wieczności teraźniejszości. Muzyk jest jedynie tym, który rozprowadza i kieruje zgrubieniami materii eterycznej, mikrotonalnymi aglomeratami, kaskadami niebiańskich harmonii i emocjonalnymi powodziami, płatkami i łodygami oddania.