https://youtu.be/heMlqG6rEkk
https://youtu.be/8Qi5LqmefZ8
https://youtu.be/zgsZmdPj4d8
https://youtu.be/sC_cFGy3eAU

Jorgos Skolias - voice
Jarosław Bester - accordion

The Skolias & Bester duet is an experimental musical project, in which the point of departure for creative searches and interpretations is traditional Greek music – termed Rebetiko, but also known as Greek… blues. These are selected pieces of that genre from the 20’s and 30’s of the past century, which the artists transform in a way specific to themselves, creating a mosaic of contemporary sounds and broadly perceived improvisations, with which they simultaneously take the listener into another dimension of space-time, enabling them to feel the climate of those years.
Rebetiko is music played and sung by Rebetes, refugees of Greek origin (a minority earlier settled on the coast of Turkish Anatolia) who were forcibly resettled to the impoverished suburbs and port districts of Athens, Piraeus and Thessaloniki. This term signifies not only a place of living, but primarily a lifestyle, type of mentality and, more broadly – a cultural model. The word rebetis derives from the Turkish language: rebet – unyielding, rebellious. The Rebetis came from the lowest social class, and was usually a poor, unemployed outcast living – by necessity – on the margin of the law, inherently negating traditional values and institutions of authority. Rebetes formed a particular subculture, which was closely tied with the criminal underworld of cities in pre-war Greece. They used a specific jargon known as mangika, and were provocative with their decadent behavior and unconventional
attire. Yet their music reflected sadness, grief and bitterness, but also rebellion and affirmation of an illicit life. For this reason, performing pieces in this style was prohibited in Greece for a number of years… In 2017, Rebetiko was added to UNESCO’s Intangible 4 Cultural Heritage List.

Duet Skolias & Bester to eksperymentalny projekt muzyczny, w którym punktem wyjścia dla twórczych poszukiwań oraz interpretacji jest tradycyjna muzyka grecka – określana jako Rebetiko, a także jako grecki... blues. Są to wybrane utwory tego nurtu lat 20. i 30. ub. stulecia, które artyści przetwarzają we właściwy sobie sposób, tworząc mozaikę współczesnych brzmień, szeroko rozumianych improwizacji, a jednocześnie którymi przenoszą słuchacza w inny wymiar czasoprzestrzeni, dając poczuć klimat i charakter tamtych lat. Rebetiko to muzyka grana i śpiewana przez Rebetes, uchodźców greckiego pochodzenia (mniejszości osiadłych wcześniej na wybrzeżu tureckiej Anatolii) przymusowo przesiedlonych do ubogich przedmieść i dzielnic portowych Aten, Pireusu czy Salonik. Termin ten oznacza nie tylko miejsce zamieszkania, ale przede wszystkim styl życia, typ mentalności i szerzej – wzorzec kulturowy. Słowo rebetis wywodzi się z języka tureckiego: rebet – nieustępliwy, buntowniczy. Rebetis pochodził z najniższej klasy społecznej, to zazwyczaj ubogi, bezrobotny odszczepieniec żyjący – z konieczności – na granicy prawa, negujący programowo tradycyjne wartości oraz instytucję władzy. Rebetes stworzyli szczególną subkulturę, ściśle związaną z przestępczym półświatkiem miast przedwojennej Grecji. Posługiwali się specyficznym żargonem o nazwie mangika, prowokowali dekadenckim zachowaniem i niekonwencjonalnym ubiorem. A ich muzyka odzwierciedlała smutek, żal i gorycz, ale także bunt i afirmację występnego życia. Dlatego przez szereg lat wykonywanie utworów w tym stylu było w Grecji zakazane... W 2017 roku Rebetiko zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.