Pochodząca z Londynu artystka rezyduje obecnie w Nowym Jorku. Po bardzo ciepło przyjętym debiucie "We Made This Ourselves", w stosunkowo krótkim czasie ukazuje się drugi album, "The Inbetween". Tym razem Essie dołączyła wiele muzycznych niuansów i ozdobników, a piosenki nie są tak delikatne i kruche jak na debiucie. Nadal są jednak bardzo subtelne i przepełnione liryką.

"W przeciągu roku powstały dwa albumy, a ja zaczęłam współpracować z większą ilością muzyków" mówi Essie. "Wielu z nich mocno zaangażowało się w proces powstawania nowej płyty. Były to silne i utalentowane charaktery więc pozwoliłam im na włączenie do procesu twórczego ich własnych wizji". Jednym z głównych zainteresowanych jest nowojorski gitarzysta Patrick Glynn, z którym w duecie na fortepianie i gitarze grała Jain.

Pierwsza płyta powstała w apartamencie artystki, można powiedzieć - w domowym zaciszu. Po nabraniu rozpędu w trakcie sesji z życzliwymi muzykami i podróżach związanych z koncertami, wizja muzyczna rozświetliła się i Essie nabrała wiatru w żagle. Artystka zebrała muzyków w The Buddy Project w Astorii, instrumentarium poszerzyło się m.in. o waltornię, klarnet, elektryczne pianino Rhodes, wiolonczelę, bas i perkusję i w pełnej wigoru i iskrzącej atmosferze w ciągu pięciu dni został nagrany nowy materiał. Essie przygotowała dla nas szerszą paletę emocji i muzycznych stylów oraz udowadniła, że oprócz smutnych i poważnych piosenek, potrafi też stworzyć coś iście figlarnego. Tytuł albumu jest dobrany trafnie - Essie Jain pojmuje "The Inbetween" jako moment, kiedy pewne rzeczy w życiu przepoczwarzają się, nie są gotowe przyjąć jeszcze nowego kształtu, ale można dojrzeć, jak otwierają się, zmieniają. I nie można tego przyspieszyć ani oddziaływać na nie siłą. Jest to moment magicznego zawieszenia pomiędzy dwoma światami.