D.D Dumbo – czyli 27-letni Oliver Perry – mieszka w pokoju przy stajni, na obrzeżach wsi Castlemaine, dwie godziny na północ od Melbourne.
„Budynek należy do pary zajmującej się permakulturą, trzymają w nim swoje narzędzia” – mówi Perry. „Jednak jest jedno odizolowane, prawie funkcjonalne pomieszczenie. Tam właśnie mieszkam.” Ta przestrzeń służy mu także za studio. „Jest w tym pomieszczeniu coś z pustelni, co dobrze wpływa na moją pracę.”
Przewrotne jednak wydaje się przypisanie fantastycznego debiutu D.D Dumbo, płyty ‘Utopia Defeated’, do jednego, surowego pokoju.
Dziesięć piosenek, które znalazły się na tej płycie, są niczym żywe muzyczne krajobrazy, tętniące nerwową energią i egzotyczną ewokacją świata. Wspierana przez subtelne dźwięki instrumentów perkusyjnych charakterystyczna gra Perry'ego na 12-strunowej gitarze sprawia, że na pierwszy plan na płycie ‘Utopia Defeated’ wybija się jego ekspresyjny głos.
Prawdopodobnie dlatego trudno album ‘Utopia Defeated’ umieścić w jakimkolwiek miejscu. Jest dokumentem zmagań Perry'ego z byciem nienamacalnym i niematerialnym. Czego rezultatem jest świat dźwięków złożony z bluesowych zagrywek, echa world music, wyrazistości muzyki popowej z lat osiemdziesiątych, kinetycznej energii muzyki tanecznej, a wszystko zostało naznaczone klimatem spod znaku samotnej sztuki Captaina Beefhearta.
„Uwielbiam Beefhearta” – przyznaje Perry. „Na tej płycie jest charakterystyczna dla niego próba stworzenia czegoś nieziemskiego. Intuicyjnie dążę do medytacji, transowego eskapizmu. Myślę, że to jest pierwotne pragnienie każdego człowieka w stosunku do muzyki. To jest najprzyjemniejsza rzecz.”
D.D. Dumbo został zauważony, gdy w 2013 roku opublikował EP-kę ‘Tropical Oceans’. Ten czteroutworowy zestaw, pokazał Perry’ego jako twór....... więcej