W 1959 roku przyjaciel rodziny udał się do domu Paco de Lucíi i Pepe de Lucíi, gdzie za pomocą magnetofonu Grundig TK46 zarejestrował kilka nagrań. Taśma zaginęła w 1967 roku i po długim procesie poszukiwań została ponownie odkryta w 2022 roku. Wówczas rozpoczął się proces renowacji nagrań przy użyciu narzędzi AI.
Wartość historyczna tego dzieła jest nieoceniona. Zgromadzone 21 utworów stanowi antologię flamenco, w której reprezentowanych jest większość jego wariantów (tanga, soleá, seguiriyas, bulerías...). Krótko mówiąc, jest to kluczowy projekt ilustrujący przejście od klasycznego flamenco do nowoczesnego flamenco, jakie znamy dzisiaj. To również pierwsze znane nagranie Pepe i Paco de Lucii.