https://youtu.be/qj6pVR3Hy50
https://youtu.be/4tONapIeU88

Produced by Michał Kupicz (mix and mastering) and Adam Witkowski (recording).
The band are:
Grzegorz Kwiatkowski - guitar, vocal
Wojciech Juchniewicz - bass, guitar, vocal
Rafał Wojczal - keyboard, guitar
Tomek Pawluczuk - drums

Nagrań dokonano pod koniec 2014 roku w gdańskim studiu Dickie Dreams.

Sharp as a migraine and twice as psychedelic. There is something about Trupa Trupa’s music that borders on an interface with pain - sometimes the vocals and guitar are all treble and daggers, for instance - but then there’s that anaesthetic cushion of organ and the rolling sighs of the rhythms and melodies. Trupa Trupa’s music teeters between a yawn and a shriek. It sways but does not stumble. There is something almost threatening about the way it affects to lose control at moments when you know full well that it never under any less but the most precise and steely control of its creators.

These four men from Gdansk make rock music that swells with a tension and release and tension so exquisitely executed that it wouldn’t be incorrect to think of it as symphonic, except you don’t want to say that - symphonic - because it conjures wrongheaded ideas of early 00s crescendo rock, and this is probably the opposite of whatever it is Sigur Ros were.

Rather, this is the noise you could imagine four 20th Century minimal composers making (Schoenburg? Stravinsky? Satie? Part?) if they had electric instruments instead of sheet music and a grudge instead of an audience.

Though they brandish words in these compositions that for the sake of a tedious argument we will call songs it is with the same economy and brutality that they deploy guitar, bass, drums and keys. Everything is sparse and happening at once. Those repetitive grids of words and tones are in agreement but offer no clues.

Whereas a lot of Blue Tapes music is acquainted with pain in that it sounds formulated to be a respite from it, Trupa Trupa’s music sounds like it has gorged on pain to the point of delirium. Why else would it float in such a numbed-out haze that only appears to obey its own internal logic? It is a sound that feels like it has pushed itself to the point of exhaustion, simply so that it can get off on the .......
more

Ici d'Ailleurs prezentują zremasterowaną wersję trzeciego albumu Trupa Trupa zatytułowanego Headache, który pierwotnie ukazał się w 2015 roku na CD i kasecie nakładem Blue Tapes And X-Ray Records. Trupa Trupa grają rocka, pochodzą z Polski i występują w składzie: gitary-bas-perkusja-klawisze-wokal. Historia "Headache" być może skończyłaby się na tych kilku faktach, gdyby Sasha Frere-Jones, jedna z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych współczesnych krytyczek muzycznych, nie napisała w Los Angeles Times, że "jeden z najlepszych zespołów rockowych działających obecnie w branży pochodzi z Gdańska, z Polski".

Podczas podróży do Polski Stéphane Grégoire, szef wytwórni i założyciel labelu Ici d'Ailleurs, po raz pierwszy spotkał Trupę Trupę na koncercie innego polskiego talentu, Stefana Wesołowskiego. Od zespołu otrzymał płytę "Headache", którą zaraz po powrocie do Francji odsłuchał na swoim gramofonie i z miejsca się w niej zakochał. Podobne reakcje zaczęły pojawiać się w mediach bardzo szybko. Wszyscy uważali podobnie jak Sasha Frere-Jones, że to naprawdę jeden z najlepszych rockowych albumów ostatnich lat.

Trupa Trupa syntetyzuje to, co najlepsze w gatunku od początku lat 90-tych – od Pavement do Slint i The Black Angels – z niepowstrzymaną, żywiołową aranżacją i prawdziwą oryginalnością. Ale to przede wszystkim album niezwykle przemyślany i zestaw 11 utworów, których nie da się od siebie oddzielić.