Do tego koncertu przymierzaliśmy się kilkakrotnie, ale że Kuba Sienkiewicz to osoba bardzo zapracowana, to zawsze coś wypadało. I stało się. Zespół przyjął zaproszenie i dla nas to jeszcze większą okazją do skosztowania dojrzałego i smakowitego „czerwonego wina”. Nie mogło być lepiej. Tegoroczny Przystanek Woodstock był wybitnie ludny, pełen wspaniałego nastroju, atmosfery i nieprawdopodobnych żywiołów. Słońce na niebie nagle wpadające w kłębowisko deszczowych chmur, aby znowu zaświecić wspaniałym blaskiem nad największą festiwalową „Kałużą Świata”. I to nadało najbardziej niesamowity i niezapomniany walor koncertowi Elektrycznych Gitar. Jeszcze nigdy kamery nie zarejestrowały tak radosnej i w pełni uczestniczącej w tym niezwykłym koncercie publiczności. Nie tylko tej na pierwszym planie, w powłoce błotnych kąpieli, ale także po horyzont daleko dla której każdy dźwięk koncertu The Best Of Elektryczne Gitary zabrzmiał jak mantra, która bez względu na wykonywane przez nie czynności była wykrzykiwana, śpiewana, mamrotana, deklamowana. Niewiele polskich kapel może poszczycić się taką rozpoznawalnością swojej twórczości, która zapewne przeszła wszystkie etapy wspólnego bycia: na koncertach, biesiadach, prywatkach, przy ognisku, w dźwiękach komórek, w cytatach rozmów Polaków. Koncert był taki, jaki miał być. Czy dla zespołu także? Nie musiał niczego udowadniać; kapela doskonale wie o swoim znaczeniu i miejscu w historii polskiego rocka. Jednak to wydawnictwo jest bardziej hymnem radości dla nas – jej odbiorców. Nic się nie zestarzało, choć my starsi, nic się nie zmieniło w odbiorze, choć my co roku inni i nie tacy sami. I to jest siłą tej muzyki, siłą Elektrycznych Gitar, które jak lekarstwo na bezpłatną receptę życia nie przedłuży – ale umila je w każdej jego minucie. Do historii Przystanków Woodstock przejdzie ten koncert z jego niepowtarzalną i absolutnie jedyną szaloną atmosferą, której każdy szczegół możecie teraz poczuć w tym 63 m.......
więcej